Post pożegnalny

"Wszystko jest możliwe. Szukam w moim przeznaczeniu magicznego marzenia, ponieważ ja nauczyłam się mówić żegnaj. Nie poddam się, idę swoją drogą będąc sobą, ponieważ ja nauczyłam się mówić żegnaj..."

Nawet nie zdajecie sobie sprawy z jakim trudem przychodzi mi napisane tego, co właśnie piszę. Potrzebowałam kilku dni, żeby dotarło do mnie to, że tak naprawdę to jest już koniec. Ten blog przez ostatni czas był tak naprawdę częścią mnie. Siadanie w każdej wolnej chwili i pisanie sprawiało mi przyjemność i było czymś normalnym dzięki czemu pozbywałam się nudy.
Po takim wstępie nie muszę chyba zaznaczać, że trzeci sezon był sezonem ostatnim. Nie dlatego, że brakuje mi pomysłów (ba, a nawet wręcz przeciwnie!), lecz po prostu byłoby to już nudne i naciągane. Violetta skończyła się prawie rok temu, więc wydaje mi się, że to już najwyższa pora, aby zakończyć również ten etap. Oprócz tego, chcę się jeszcze rozwijać i według mnie nadszedł moment, w którym powinnam "wyjść" z fioletowego świata i pójść nieco dalej ;).
Jednak okropnie trudno jest mi to zrobić. Blog był czymś, dzięki czemu odnalazłam jedno z wielu moich hobby, lecz to, które sprawia mi chyba najwięcej przyjemności - pisanie. Od zawsze byłam dzieckiem z bogatą wyobraźnią i nadarzyła się okazja, żeby to wykorzystać. Teraz, po prawie trzech latach widzę, jak bardzo rozwinęłam się w tym kierunku. Nie twierdzę, że piszę wybitnie - bo do perfekcji mi jeszcze daleko, lecz na pewno piszę lepiej niż na samym początku. Bardzo się z tego cieszę. Zaczynając tę historię byłam jeszcze dzieckiem. No dobra, nadal nim jestem. Byłam młodsza. Patrząc z perspektywy czasu, od tamtej chwili sporo się zmieniło. Śmiało mogę stwierdzić, że jestem z tego powodu dumna. Gdybym nie stworzyła tego bloga pewnie byłabym teraz nieco inną osobą. Może to wydaje się dziwne, ale ja tak to odczuwam.

Podziękowania
O kurczę, nadeszła pora na najgorszą cześć tego postu :D. Nie jestem dobra w dziękowaniu ludziom, więc ta część nie będzie zbyt wybitna. Przede wszystkim chciałabym podziękować:
Sayuri, Martinie Alphie, szalonej romantycznej czyli osoby, które bardzo mnie wspierały w pewnym czasie nie pozostawiając żadnego rozdziału bez komentarza ;).
Kejli, która również nie pozwoliła, aby pod jakimkolwiek postem pojawił się napis "brak komentarzy" ;).
Oraz wszystkim innym osobą, które kiedykolwiek się tutaj przewinęły.
Za wszystko serdecznie Wam dziękuję ♥

Co dalej ze mną?
Na jakiś czas zniknę ze świata blogosfery. Nieco odpocznę i zajmę się rozwijaniem moich innych pasji, które zdążyły się pojawić przed blogiem, jak i podczas jego prowadzenia. Wydaje mi się, że nie ma w tym nic złego. Kiedyś wrócę. Może za miesiąc, może za pół roku. Naprawdę nie wiem. Ale mogę obiecać, że gdy to się stanie to w jakiś sposób się o tym dowiecie ;).

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za wszystko ♥
Un millón de besos ♥
Żegnajcie ♥
bloggerka