Epilog - Przyjaźń, która przerodziła się w coś więcej, czyli Angie i Pablo na zawsze...

Dla tych,
co nie lubią pożegnań.
Chcę, abyście wiedzieli,
że ja też za nimi nie przepadam. :))

♫ Piosenka na dzisiaj ♫

Była sobie dziewczyna, której życie w pewnym momencie się zawaliło, lecz później udało jej się stanąć na nogi. 

Jej życie zaczęło układać się po jej myśli: odzyskała wspaniałą siostrzenice, którą szukała przez wiele lat i, za za którą tak bardzo tęskniła.

Była szczęśliwa, a dzień za dniem przemijał. Nagle na jej drodze stanął jej szwagier, w którym się nieszczęśliwie zakochała. 

Może i byłoby to szczęśliwe, gdyby jej były chłopak, do którego jeszcze coś czuła, nie wyznał jej z powrotem miłości.

Gdy była już blisko ślubu ze szwagrem, jej były ukochany zdobył się na odwagę i zawalczył o nią. 

Dzisiaj są małżeństwem i mają córeczkę, którą nazwali Martina. 

Obiecywali sobie miłość, wierność, oraz, że się nie opuszczą aż do śmierci i tego planu mają zamiar trzymać się do ich ostatnich dni... Czy będą szczęśliwi? No to, to na pewno... W końcu nadszedł czas na wielki finał, który zakończył ich wspaniałą historię. Lecz czy to już koniec? - Nie, na pewno jeszcze nie... Ich życie będzie toczyło się dalej i dalej, będą przeżywali przygody, których nie zapomną do końca życia, lecz o tym innym razem...

- Angie! Potrzebuję pomocy! Ktoś musi przewinąć naszą córkę!

- Już, chwila. - powiedziałam odkładając pamiętnik. - To właśnie jest moje życie i kocham je takie, jakim jest, mimo, że przeżyłam wiele nieprzyjemnych sytuacji...

- Angie!

- Już idę, idę...

----------------------------------------------------------------------------------

Co sądzicie o epilogu? 

Wiem, że nie jest długi, lecz ja nie przepadam za długimi zakończeniami :D.
Mogę Was pocieszyć - to jeszcze nie koniec!

Przed napisaniem 50 postanowiłam, że będę pisała sezony.
Jeżeli, oczywiście sobie tego zażyczycie.
Po prawej stronie zostanie umieszczona ankieta.
Jeśli będzie w niej przynajmniej 10 głosów, powrócę z drugim sezonem!
Będziecie musieli się uzbroić w cierpliwość, gdyż będę potrzebowała teraz trochę czasu
na napisanie kolejnej setki rozdziałów :)).

Widzimy się już 1 lutego!

bloggerka

Ps. Za ten wspaniały tytuł epilogu dziękuję wspaniałej -
Angeles Saramego. Bardzo Ci dziękuję!

Ps.2. Będę tutaj zaglądała codziennie, sprawdzała komentarze i w ogóle.
Możliwe, że będą pojawiały się też jakieś posty,
ale rozdziały, tak jak już wspominałam, będą dodawane dopiero od 1 lutego.

Coś się także pojawi 28 stycznia z okazji czterech miesięcy bloga,
więc możecie tutaj wpadać codziennie :D.
Będzie mi bardzo miło :)).