Rozdział 41 - Kłótnia

Ten rozdział chcę zadedykować

osobą, które mimo wielu kłótni,

nadal się przyjaźnią (kochają).

Otworzyłam oczy... Zobaczyłam światło... Czyżbym była już w niebie? Operacja się nie udała? Jeśli tak, to niedługo powinien zjawić się tutaj Pablo... Spotkam się ze swoją siostrą...
- Jak się pani nazywa? - usłyszałam czyiś głos.
- Galindo... - odpowiedziałam.
Mogłam mówić! To było przynajmniej tego plusem... Ale chwila... gdybym była w niebie, to gardło by mnie raczej tak okropnie nie bolało, prawda?
- Mam dla pani bardzo dobre nowiny! Operacja się udała, za parę godzin będzie mogła pani swobodnie mówić, a za kilka tygodni nawet wrócić do pracy!
Czyli jednak nie umarłam, żyję. To chyba dobrze...
- Pablo... - powiedziałam resztami sił.
- Tak, tak... Pani mąż czeka na korytarzu. Mogę Go zawołać, jeśli nie będzie pani z nim rozmawiać. Pani gardło musi jeszcze odpocząć.
- Proszę...
- Już idę po Niego.
Lekarz wyszedł z mojej sali. Parę chwil później wszedł do niej Pablo.
- Angie, tak się cieszę! Wszystko się udało, bez żadnych, nawet najmniejszych komplikacji.
- Kocham Cię...
- Ciii... Nic nie mów. Odpoczywaj. Ja też Cię kocham.
Zmęczona ciężką operacją szybko zasnęłam.
- Angie, Pablo nie odejdzie. On będzie dalej z Tobą żył.
- To znowu ty, Maria?
- Tak.
- Ty znowu kłamiesz! Ja nie mogę Ci wierzyć!
- Jak to znowu?
- Jeśli mnie kochasz, to przestań mnie nawiedzać w snach, proszę!
Nie obudziłam się. Spałam dalej, lecz nic mi się już nie śniło... Widziałam tylko ciemność...

/Dwa dni później/
- Niech pani spróbuje coś zaśpiewać. - powiedział lekarz. - Musimy sprawdzić, czy wszystko z pani głosem w porządku.
- No se si hago bien, no se si hago mal. No se si decirlo, no se si callar...
Udało mi się! Udało mi się zaśpiewać to bez fałszu!
- Z przyjemnością mogę powiedzieć, że już jutro będzie mogła pani wyjść.
- Bardzo dziękuję!
- Przepraszam, można? - zapytał ktoś zza drzwi.
- Oczywiście. Ja już muszę iść, do zobaczenia panno Angie. - powiedział doktor.
Do sali wszedł German...
- Co Ty tutaj robisz?
- Chciałem przyjść i porozmawiać...
- O czym?
- Jak to o czym? Będziesz udawać  że nic się nie stało, tak? Że nie wzięłaś ze mną ślubu, tylko z Pablem, że nie poleciałaś z Nim do Paryża...
- I jeszcze coś?
- Że nie powiedziałaś mi, kim naprawdę jesteś.
To zdanie bardzo mnie zabolało... Dlaczego? Nie wiem...
- German bałam się, rozumiesz? Bałam się, że znowu mi ją gdzieś zabierzesz.
- I słusznie, że się bałaś.
- Nie rozumiem...
- Jutro zabieram Violettę i wyjeżdżamy z Buenos Aires. Gdzie? Nie powiem Ci, bo zaczniesz jej szukać. Zniszczyłaś jej życie...
- Ja jej zniszczyłam? Jesteś pewien, tak? A kto ją odizolował od codziennego życia? Raczej nie ja, bo nie widziałam się z nią przez całe 11 lat!
- Nie masz prawa nazywać się jej ciotką!
- A ty nie możesz mówić mi, co mam robić! Nie rozumiesz, że ona ma talent, którego nie może zmarnować?!? Po kim ma ten talent? Po swojej mamie! I to cię boli, prawda? Boli Cię wspominanie o przeszłości! German, nie pozwalasz Violetcie żyć przeszłością, a sam to robisz!
- Wiesz co, Angie?
- No co?
- Nie chcę Cię już nigdy więcej widzieć!
- To przez to, kim jestem dla Violi?!?
- Nie, to przez to jak mnie zostawiłaś! Jak mnie zhańbiłaś przed tyloma moimi znajomymi! - wyszedł.
Niestety, w tym miał rację... Musiał czuć się strasznie... W tej chwili do sali wszedł Pablo.
- German był u Ciebie?
Chciałam coś odpowiedzieć, ale nie mogłam...

- Zdarła sobie pani znowu gardło, panno Angie. - oznajmił lekarz.
- Jak to się stało? - zapytał mnie, mój mąż.
Spuściłam oczy w dół. Sięgnęłam po kartkę i długopis. Następnie napisałam na niej: "Kłóciliśmy się z Germanem. Przepraszam :(." Podałam mu, ją. 
- No to wszystko wyjaśnia... - stwierdził doktor. - Tylko znowu, będzie musiała pani przejść operację. Lecz tym razem mam dla pani jeszcze gorsze wieści, niż ostatnio...
- To znaczy?
- Jeśli tym razem się nie uda, nie będzie mogła pani mówić... Nie tylko śpiewać, w ogóle mówić...
----------------------------------------------------------------------------------
Co dalej z głosem Angie? - Dowiecie się niedługo!

Pozdrawiam
bloggerka