Rozdział 51 - Wróżka

Rozdział został napisany
z myślą o Halloween.

- Nie, to się nie może tak skończyć... To tylko zły sen...
- Niestety tak się stanie... Ja, wróżka Anastazja, nigdy się nie mylę.
- A właściwie, po co ja tutaj przyszłam? Nie wierzę we wróżki, horoskopy i wróżby! - krzyknęłam i wyszłam.
Dlaczego ja tam poszłam? Przecież, jeśli chciałam wiedzieć, ile będę miała dzieci, to mogłam zrobić USG. Chciałam wiedzieć, co się stanie w przyszłości? Nie, nie sądzę... Człowiek robi różne, głupie rzeczy...

- Nie zostawiłbyś mnie nigdy, prawda? - weszłam do domu i przytuliłam się do Pabla.

- Nie, co coś Ty...
- I nie zdradził?

- Skąd ten pomysł?
- Ale obiecaj, że nigdy mnie nie zdradzisz i nie dasz mi odejść.
- Obiecuję, Angie. Powiesz, co się stało?
- Byłam u wróżki...
- Dlaczego? Po co?
- Sama nie wiem... Ale ona mi powiedziała, że po siedemnastu latach małżeństwa mnie zdradzisz... Że będziesz mnie zdradzał... Ja nie pozwolę Ci odjeść, ale jak przyłapię Cię z Jackie, to zażądam rozwodu...
- Stop! - przerwał mi. - Za bardzo Cię kocham, żeby Cię zdradzić.
- Ale ona powiedziała, że...
- Najdroższa, wierzysz mi, czy jakiejś wróżce?
- Oczywiście, że Tobie.
- To się nią nie przejmuj...
- Jest jeszcze coś, co muszę Ci powiedzieć.
- Tak?
- Będziemy mieli czworaczki.
- Cieszysz się?

- Sama nie wiem... Czworo dzieci to tak trochę dużo...
- Poczekaj chwilę... Tak wyszło na zdjęciu, u lekarza?
- Nie...
- Czyli nie jest pewne, że będziemy mieć czwórkę dzieci. Tak Ci tylko powiedziała ta cała wróżka. Angie, nie słuchaj tego. Przecież wiesz, że to są same kłamstwa, tylko dla pieniędzy.
- No, ale jeśli ona ma rację?
- Przekonamy się w przyszłości. Na razie ciesz się tym, co masz. Jeśli urodzą się nam nawet pięcioraczki, to przecież możemy być szczęśliwi.
- A jeśli to będą dzieci Germana?
- To co? Możemy być szczęśliwi nawet z tym faktem. Z resztą pomartwimy się później. Jak się urodzą, to zrobisz im test na ojcostwo.
- Nie, nie zrobię. Najważniejsze, żeby były zdrowe, a mogą być nawet Germana...
- No i tu masz rację. Nawet jeśli nie będą moje, będę je kochał całym sercem, tak jak byłyby moje. Będę kochał je tak samo jak Ciebie.
- Jesteś cudowny... - pocałowałam Go.
- I zapamiętaj sobie, że żadna wróżka nas nie poróżni. Gdyby nie wiem co...
- Jasne, pamiętam...
- Mam dość tych wszystkich wróżb, przesądów i tego wszystkiego!
- To mam dla Ciebie bardzo złą wiadomość...
- Dlaczego?
- Dzisiaj 31 października...
- I co w związku z tym?
- Jak to? 31 października...
- Zapomniałem o czyiś urodzinach?
- Nie...
- Imieninach?
- Głuptasie, dzisiaj Halloween!
- No tak! Kupiłaś cukierki?
- Nie, bo myślałam, że ty kupisz.
- No to mamy problem...
- Rzeczywiście...
- To co robimy? - w tej chwili rozległo się pukanie do drzwi.
- Chowamy się! - krzyknęłam i weszłam pod stół w kuchni.
----------------------------------------------------------------------------------
I jak podoba się dzisiejszy rozdział?
Czekam na komentarze!

Pozdrawiam
bloggerka