Rozdział 21 - Wino, pocałunek i kolacja

Ten rozdział dedykuję

mojej starszej siostrze
(wybaczcie, ale musiałam xD).

- To... moja mama.

- O, Angelika! - Pablo podszedł do drzwi. - Witaj!

- Hej, Pablo. Cześć córeczko.

- Miałaś przyjechać dopiero jutro. - powiedziałam.

- No, ale chciałam Ci zrobić niespodziankę. Nie cieszysz się, że jestem?

- Cieszę się i to bardzo. Dziękuję.

- A jak tam? Jesteście razem? - zapytała.

- Wszystkiego dowiesz się przy kolacji... Wejdziesz?

- Angeles Saramego. Czy Ty nie jesteś w ciąży?

- Nie, z kąt taki pomysł!

- Przepraszam, lecz nie wejdę. Trochę się śpieszę. O której jutro na kolację?

- To może skoro już jesteś to przyjdź dzisiaj? Co Ty na to, Pablo?

- Jasne. Zapraszamy.

- To o której?

- Może o osiemnastej?

- Dobrze, do zobaczenia. - rzuciła i wyszła.

Wróciliśmy z moim narzeczonym do kuchni. Usiadłam przy stole, a On podał mi kawę.

- Wiesz, że moja mama Cię uwielbia? - zapytałam.

- Tak? Nie wiedziałem. - zażartował.

- Będzie szczęśliwa, gdy dowie się, że wychodzę za Ciebie.

- A Ty, będziesz zadowolona wychodząc za mnie?

- Jeszcze się pytasz, głuptasie! - odpowiedziałam i pocałowałam Go w policzek. - Jaki mamy dzisiaj dzień?

- Dziś niedziela, Najdroższa.

- Czyli jutro do Studio?

- Tak. Pierwszy dzień po dłuuugiej przerwie.

Pablo wstał od stołu i sięgnął po kubek z... herbatą, co było dziwne, bo On nie przepada za tym napojem.

- O, a co to za odmiana? Herbata?

- Tak, bo widzisz... Kawa się skończyła.

Zjedliśmy śniadanie i ruszyliśmy w stronę najbliższego supermarketu.

- Co przyrządzimy? Krewetki? A może małże? - zapytałam.

- Nie przepadam za owocami morza...

- To dobrze, bo ja też.

- To co ugotujemy?

- Może spaghetti? Ja preferuję proste do przyrządzenia dania.

- O, tak! Idealny pomysł.

Weszliśmy do sklepu i kupiliśmy potrzebne produkty. Bardzo szybko z niego wyszliśmy. W drodze powrotnej, Pablo zaproponował koktajle.

- Z wielką chęcią.

W drodze do Resto Band mój narzeczony przypomniał sobie, że zapomnieliśmy kupić wino.

- Angie, musimy się wrócić. Co to za kolacja zaręczynowa bez wina?!?

- No, dobrze, dobrze. To ja już pójdę do Resto, a Ty się wróć i kup to wino.

- Spoko.

Ja zaczęłam iść do baru, a Pablo w przeciwną stronę, do sklepu. Jednak po chwili złapał mnie od tyłu.

- Angie!

- O, Boże! Przestraszyłeś mnie!

- Przepraszam, nie chciałem.

- Tak szybko kupiłeś?

- Nie kupiłem, bo zapomniałem zapytać jakie?

- Jak to: jakie?

- No, białe czy czerwone.

- Kup fioletowe.

- No, poważnie. To jest sprawa życia i śmierci.

- Raczej... koloru.

- To jakie mam kupić?

- Kup czerwone.

Pobiegł do sklepu, a ja weszłam do Resto. Niestety, był tam...

- Angie!!! - przytulił mnie.

- Rafa. Cześć. Puścisz mnie?

- Tak, tak. Jak tam było w Europie? Opowiadaj.

- W Europie...? A, w Europie! Było świetnie, naprawdę.

- To się ciesze. Ubrudziłaś sobie usta...

Pocałował mnie, a najgorsze jest, że w tej chwili do baru wszedł Pablo... Gdy nas zobaczył, od razu wyszedł.

- Puszczaj mnie. - krzyknęłam do Rafy i pobiegłam do narzeczonego.

- Pablo! Pablo! Poczekaj, ja Ci to wytłumaczę.

Zatrzymał się. Stał i milczał. Czekał na wytłumaczenie.

- To on mnie pocałował. Nie ja jego... Przepraszam.

- Nie masz za co przepraszać. Za kogo on się ma?!?

- Ja naprawdę nic do niego nie czuję.

- Wiem, wierzę Ci, ale mam wrażenie, że stajemy się tylko przyjaciółmi.

- Nie, nie prawda. Nie gniewaj się.

- No, już się nie gniewam. - podniósł mnie i pocałował. - Chodźmy już lepiej do domu.

- Ja otworzę. - zasugerował mój narzeczony.

Otworzył drzwi, wprowadził gości do salonu, a następnie wrócił pomóc mi zanieść jedzenie.

- Nie uwierzysz, kto przyszedł z Angeliką.

- Kto?

- Zaraz zobaczysz.

Weszłam do salonu, a tam zobaczyłam moją mamę z... Antoniem.

- Hej, Antonio.

- Witaj, Angie. - przywitał się.

Usiedliśmy do stołu. Moja mama zaczęła temat.

- No i jak tam z Wami? Jesteście razem?

- Więc... Mamo... Antonio... Pablo mi się oświadczył!

- Ojej! To wspaniale! Nareszcie mogę to powiedzieć: witaj w rodzinie, Pablo.

- Gratuluję Wam. - powiedział Antonio.

- Muszę Ci jeszcze powiedzieć, mamo, że powiedziałam Violetcie prawdę.

- Widziałaś się z nią? - zapytała.

- No, tak... Ona teraz mieszka w Buenos Aires... Zostałam jej guwernantką.

- Jak to?!? - zdziwiła się. - A z resztą, opowiesz mi później, ale powiedź mi, jak to przyjęła?

- Pierw źle, lecz później się ucieszyła. Jeszcze jak się dowiedziała, że Pablo będzie jej wujkiem...

- Ona wiedziała pierwsza ode mnie?

- Tak, bo oświadczył mi się przy niej.

- A German? Zna też już prawdę?

- Jeszcze nie... Powiemy mu, jak Viola zdecyduje powiedzieć mu o tym, że chodzi do Studio.

- Ona zdała egzamin? Jak przecież...

- Nakłoniłam ją do tego, aby śpiewała.

- To bardzo dobrze. - powiedział Antonio.

- Wiesz, musimy Ci coś wyznać... - moja mama nagle spoważniała.

----------------------------------------------------------------------------------

Co ważnego Angelika musi powiedzieć Angie? - pogłówkujcie trochę!

"Violetta 2" już w poniedziałek!

Cieszycie się? Bo ja bardzo :D

Pozdrawiam

bloggerka