Rozdział 25 - Rozstanie

Wiem, że nie takiego początku

spodziewali się fani Germangie,

lecz ten rozdział właśnie im

pragnę zadedykować.

Jednak każdy wie, jakie ja mam szczęście, bo w tej chwili Pablo wyszedł ze Studio... Skończyłam całować Germana i pobiegłam w stronę mojego narzeczonego, ciągnąć za sobą Violę, żeby jej tata, jej nie zauważył. Stanęłyśmy przed budynkiem.

- Idź się schowaj, a ja się muszę wytłumaczyć mojemu narzeczonemu. - rzuciłam i pobiegłam Go szukać.

- Pablo! Pablo! Ja Ci to wytłumaczę! - krzyknęłam.

- Angie, tu nie ma co tłumaczyć. - podszedł do mnie.

- Zależy mi na Tobie.

- Mnie na Tobie też, ale ja wiem, że ty jesteś ze mną tylko po ty, żeby zapomnieć o Germanie...

- Jak Ty możesz tak mówić? Pablo...

- Dopóki nie było tu Twojego szwagra, to nie zwracałaś na mnie uwagi...

- Co Ty mówisz? Przecież codziennie byłam koło Ciebie...

- Tak, ale mnie tu chodzi o miłość, Angie. Byłaś, ale tylko jako przyjaciółka... Nie czułaś tego do mnie, co ja do Ciebie...

- Nie, Pablo... Proszę...

- Dlatego powinniśmy zerwać...

- Proszę, Pablo...

- Kocham Cię... - przytulił mnie.

- Ja Cię też. Dlatego nie możemy się rozstać.

- Angie... - spojrzał mi w oczy. - Spróbuj się odkochać. Nie umiałaś odkochać się do Germana, to może uda Ci się odkochać ode mnie...

- Nie uda się...

- Chociaż spróbuj. - pocałował mnie ostatni raz w usta.

Zaczęłam cichutko popłakiwać. Niestety, On miał rację, zanim mój szwagier się tutaj nie zjawił nic do Niego nie czułam, no oprócz przyjaźni...

- To ja się pójdę spakować...

Szłam w stronę mojego byłego domu powolnym krokiem. Może miał rację? Może, wcale nic do Niego nie czuję? NIE! To nie możliwe! Miał trochę racji... Na początku naszego związku nic do Niego nie czułam, ale jednak... zakochałam się...

Byłam już spakowana. Szłam w stronę domu Casttio. Muszę powiedzieć Germanowi całą prawdę... O tym, że jest moim szwagrem... O moich uczuciach... Zadzwoniłam do drzwi. Otworzył mi właśnie on...

- O, hej Angie.

- Dzień dobry, German. Musimy porozmawiać.

- Dobrze, proszę, wejdź.

Weszłam i zaprowadził mnie do gabinetu.

- Pewnie chodzi Ci o ten pocałunek... - zaczął. - Wiem, że to dla Ciebie nic nie znaczyło, bo Ty masz narzeczonego... Pabla... Ale chcę, żebyś wiedziała, że dla mnie on coś znaczył...

- Nie, German. Dla mnie on też coś znaczył.

- Naprawdę?

- Tak.

- Wiem, że jestem bezczelny, ale ja nie umiem się w Tobie odkochać... Marzę, że pewnego dnie, przyjdziesz do mnie i opadniesz mi w ramiona...

Chciał mnie pocałować, lecz nagle się zawahał, chyba przypomniał sobie o tym, że mam, a raczej miałam narzeczonego...

- Przepraszam, Angie... Wiem, że Ty go kochasz...

- Zrób to.

- Że co?

- Pocałuj mnie.

Zrobił to. Nie przeszły mnie dreszcze, ani nic... Ten pocałunek był zwyczajny... Tęskniłam za ustami Pabla...

- Kochasz mnie? - zapytał.

Nie wiedziałam zbytnio co odpowiedzieć... Niby czułam coś do niego, lecz to nie było takie silne uczucie jak do mojego byłego narzeczonego...

- Tak. - odpowiedziałam bezmyślnie.

- Kocham Cię. - to nie brzmiało tak cudownie jak w ustach mojego byłego... - Przeprowadzasz się tutaj z powrotem? Będziesz ze mną?

- Tak... - westchnęłam.

Poszłam do pokoju. Zostałam z tym wszystkim sama. Moja mama okazała się oszustką, Pablo ze mną zerwał, a German? On mnie nie zrozumie...Położyłam torbę na ziemi i wzięłam do ręki album ze zdjęciami. Znalazłam moje i mojego byłego zdjęcia ze studiów... Nie miałam, aż tylu poważnych problemów... I miałam Go tylko dla siebie... Nie było Germana, nie było Jackie...

Hah... Tak bardzo tęsknie za tymi czasami... Gdybym mogła cofnąć czas, to bym to zrobiła i starała się walczyć o Pabla... Żeby był mój... Tylko mój... Nagle usłyszałam jak dzwoni telefon. Wiedziałam, że to nie może być kto inny jak On. Jego dzwonek, jak do mnie dzwoni to "Te creo".

- Cześć, Pablo.

- Hej, Angie. Ja właśnie...

----------------------------------------------------------------------------------

Co chciał Pablo? - Dowiecie się już jutro!

Co sądzicie o wczorajszym odcinku?
Niestety, dzisiejszego jeszcze nie widziałam,
przez dodatkowe zajęcia,
a na stronie, na której oglądam pojawi się dopiero o 19:45.
Moim zdaniem dubbing Marco i Diego trochę kiczowaty,
lecz do Diego już się przyzwyczaiłam :))
DJ, Lara i Jackie mają świetne głosy
(moim zdaniem Jackie ma taki jędzowaty xD
świetnie do niej pasuje).
No i nie można pominąć tego, jak Olga co odcinek
śpiewa "Tienes el Talento" w polskiej wersji, cudo!
A Wy co sądzicie o dubbingu nowych postaci?
Czekam na Wasze opinie w komentarzach!
Jestem ich bardzo ciekawa!

Pozdrawiam

bloggerka