Rozdział 24 - Prawdziwa rzeczywistość

Ten rozdział został zadedykowany

wszystkim osobą, które

przejęły się wczorajszą śmiercią Pabla

(rozdział 23).

- Nie! Nie zostawiaj mnie! Pablo, nie! - krzyczałam.

- Najdroższa, obudź się. Angie, pobudka! - usłyszałam.

Obudziłam się. To był tylko zły sen...

- Pablo!?! To Ty?!? Och, jak się cieszę, że jesteś! I, że żyjesz!

- Kochanie, dlaczego miałbym nie żyć?

- Bo umarłeś.

- Jak mogłem umrzeć, skoro tu jestem?

- Nie wiem, ale to było straszne! Straciłam Ciebie, straciłam Violettę, straciłam Germana...

- Dobrze, dobrze... To był tylko zły sen... Uspokój się... - objął mnie.

- Nie zostawił byś mnie, prawda?

- Nie, skarbie. Kocham Cię.

- Ja Cię też! - pocałowałam Go w policzek. - Wiesz co?

- No, co?

- Masz szlaban na umieranie! Rozumiesz?

/W drodze do Studio/

- ... no i nagle wyjechał ogromny tir, który nie wyhamował i przejechał Ciebie, i Violę... Straciłam Was... - opowiadałam Mu swój koszmar.

- Już wiem, dlaczego tak krzyczałaś przez sen. Nie mogłem Cię obudzić.

Pewnie się nie wyspał. Całą drogę ziewał.

- Najdroższa, a jeśli ten sen coś znaczy? - dodał po chwili.

- Co masz na myśli?

- Może on ma jakiś plan, żeby nas rozdzielić?

- Nawet mnie nie strasz.

- Ja nie straszę. Może mam rację.

- Och, już przestań!

/W Studio/

Pierwszą lekcję mieliśmy o dziesiątej, a było dopiero za dziesięć , więc postanowiliśmy jeszcze wypić kawę. Poranny spokój przerwał nam Gregorio.

- Dzień dobry, Gregorio. - przywitał się mój zaspany narzeczony.

- Pablo! To jest nie dopuszczalne!

- Ale o co ci tym razem chodzi? - zapytałam.

- O co mi chodzi ?!? O Tomasa mi chodzi!

- Gregorio, zostaw tego chłopaka w spokoju! - powiedział Pablo.

- Ale Ty nie wiesz co on zrobił!

- No, co takiego?

- Położył mi gumę na krzesełko! Trzeba go jak najszybciej oddalić ze szkoły!

- Gadasz bzdury.

- Pablo, przecież mamy monitoring. Możesz to sprawdzić. - wtrąciłam się.

- Masz rację, Angie. - usiadł przy komputerze. - No, tak... Jest tu jakaś guma...

- Widzisz!?! A nie mówiłem?!? - ucieszył się nauczyciel tańca.

- Ale parę chwil temu sam położyłeś ją na krzesło... - dokończył mój narzeczony.

Zdenerwowany Gregorio opuścił gabinet dyrektora. Gdy wychodził trzasnął drzwiami, a z szafki spadły trzy książki.

- Normalka. - powiedzieliśmy w tym samym czasie.

Zaraz po tym można było usłyszeć dzwonek, który oznaczał, że zaczęła się lekcja. Wzięłam teczkę i razem ruszyliśmy w stronę sali od muzyki. Weszliśmy do niej i nagle usłyszeliśmy jak dzieciaki śpiewają "Ser mejor":

Hay mil sueños de colores      Tysiąc kolorowych snów

No hay mejores, ni peores        Nie ma lepszych, ani gorszych

Solo amor, amor, amor        Tylko miłość, miłość, miłość

Y mil canciones      I piosenek tysiąc.

- Dziękujemy Wam, że znowu jesteście z nami! - podeszła do nas Violetta.

- I cieszymy się, że jesteście razem! - dodała Francesca.

- A wy, skąd to wiecie? - zapytał Pablo.

- Violu, to twoja sprawka? - spojrzałam na siostrzenice.

Uśmiechnęła się przepraszająco.

- Dobra dzieciaki, dziękujemy wam, za takie ciepłe powitanie, ale zacznijmy już lekcję. - zarządził mój narzeczony.

Gdy skończyłam zajęcia w szkole, musiałam poczekać jeszcze na Pabla, bo musiał jeszcze coś załatwić. Ledwo wyszłam ze szkoły, a tu napotkałam mojego szwagra.

- O, German! Co ty tutaj robisz?

- Nie było Cię w domu, więc pomyślałam, że przyszłaś do swojego narzeczonego, do pracy, a ja muszę Ci coś ważnego pokazać.

- Czy to jest aż takie ważne? Chodźmy stąd.

- Nie, no. Poczekaj. Zobacz... - pokazywał mi coś w komórce.

Zobaczyłam Violettę idącą w naszą stronę, ona nas także. Mój szwagier podniósł wzrok z telefonu. Mogłam zrobić tylko jedno... W każdym razie tak mi się wydawało... Zrobiłam to... pocałowałam go... Jednak każdy wie, jakie ja mam szczęście, bo w tej chwili Pablo wyszedł ze Studio...

----------------------------------------------------------------------------------

Czy Pablo wybaczy Angie ten pocałunek?

Czy German dowie się, że Violetta chodzi do Studio?

Odpowiedzi na te i inne pytania już niedługo!

Nadal nie mogę uwierzyć w to, że "Violetta" się już zaczęła!!!

Z niecierpliwością wyliczam minuty do dzisiejszego odcinka :D.
Wczorajszy odcinek był fajny, gdyby nie jeden wątek -
Jackie i Pablo :(
Pierwsze wrażenie zrobiła na mnie dobre (chodzi o Jackie),
lecz potem na tej imprezie...
Ym!!! Myślałam, że wybuchnę!!!

Bardzo Wam dziękuję, że wczoraj nie ukazało się dużo komentarzy krytykujących :)).

Pozdrawiam

bloggerka

Ps. Przepraszam, że nie odpisałam wczoraj na Wasze komentarze,
lecz o 21 nie miała już Internetu.
Jeśli chcecie się dowiedzieć co Wam odpowiedziałam,
lub co sądzę o wczorajszym odcinku,
zerknijcie do wczorajszych komentarzy.