Rozdział 3 - Angie... przeprowadź się do mnie!

Ten rozdział dedykuję wszystkim, którzy
(tak jak ja) nienawidzą Jackie. 

Wbiegłam do Resto Band przerażona. Zobaczyłam Pabla.
- Coś Ci się stało?!?
- Nie. - powiedział spokojnie.
- Na pewno wszystko w porządku?!?
- Tak, nic mi nie jest.
- A komuś coś się stało?!?
- Nie...
- To co to za ważna rzecz? - powiedziałam już nieco spokojniej.
- No... Chciałem Ci zaśpiewać...
- Wiesz jakiego strachu mi napędziłeś... - na twarzy zrobiły mi się rumieńce.
Wszedł na scenę i zaczął śpiewać "Voy por ti".

Voy Por Ti , Voy..     Idę po Ciebie, Idę...

To było bardzo romantyczne z Jego strony... On wstydzi się śpiewać przed jedną osobą, a co dopiero w takim barze.. I skończył...
- Wiesz, że Cię kocham?
- Nie, nie wiedziałam. - zaśmiałam się.
- Idziemy na spacer?
- Tak, z wielką przyjemnością.

Poszliśmy do parku nad staw. Zrobiliśmy sobie tam piknik.
- Tak świetnie się z Tobą bawię, chciał bym tak mieć codziennie...
- Ja też się z Tobą wspaniale bawię.
- Mam taki pomysł... Może przeprowadź się do mnie?
Ta propozycja mnie zaskoczyła, ale jednocześnie sprawiła, że poczułam w sobie... radość.
- Wiesz, że nie mogę. Muszę być przy Violetcie...
- Ale chciała byś?
- Tak, jak najbardziej.
Zaczęliśmy się zbierać do domu. Po moim ostatnim zdaniu mój chłopak zamilkł. Możliwe, że bardzo mu zależało na mieszkaniu ze mną... Nagle zobaczyłam pod ławką jakiś pamiętnik.
- Poczekaj. - rzuciłam do Pabla.
Podeszłam do notesu, podniosłam go i otworzyłam na pierwszej stronie.
- To jest prywatne. Nie powinnaś tam zaglądać. - powiedział mój chłopak.
- Ale ja tylko sprawdzam do kogo on należy...
Nie wiedziałam czy to co tam pisało było koszmarem, czy wspaniałym snem...
- To pamiętnik Jackie. - powiedziałam.
- Lepiej jej go oddać...
- Spokojnie, zrobię to.
- Angie.
- Tak?
- Powiedzmy sobie szczerze: Ty nie nienawidzisz Jackie.
- No, tak... Każdy o tym wie.
- To powiem w ten sposób: Ty+jej pamiętnik...
- Może i jej nie lubię, ale nie jestem taka jak ona. Nie będę czytała jej prywatnej rzeczy.
- Na pewno?
- Tak.

Nie mogłam już dłużej wytrzymać. Jej dziennik, leżał sobie, w mojej torbie, tak po prostu... Znalazłam go. To chyba musiało coś znaczyć. Strasznie mnie korciło, aby przeczytać chociaż jedno, króciutkie zdanie. Otworzyłam na losowej stronie:

Buenos Aires, 19.07.2013 r.

Co zrobić, aby Pablo się we mnie zakochał???

Mam nadzieję, że niedługo coś wymyślę.

Stała się najgorsza rzecz,

są razem...

Ta głupowata Angie i On...

Jackie :-)

Heh... Ktoś tu mi chyba zazdrości... Przewróciłam na następną stronę:

Buenos Aires, 23.07.2013 r.

Jest! Wymyśliłam!

Mam plan jak pozbyć się Angie...

Pablo będzie ze mną w ciąży...

Zobaczymy jak zareaguje...

Pocałowałam Go i się pokłócili.

JEST SUPER!

Jackie :-)

O nie, nie, nie! On jest mój i tylko mój!!! W tej chwili drzwi się otworzyły...

- Przepraszam, że bez pukania, ale Violetta mnie wpuściła.

- Spoko... Wiesz co... przemyślałam sprawę i jednak zamieszkam z Tobą.

- Naprawdę?!? To wspaniała wiadomość!

- Też się cieszę.

- A co z Violą?

- Jakoś sobie poradzę... Kiedy się mogę wprowadzić?

- Nawet teraz!

- Juto jest sobota, a ja jeszcze muszę porozmawiać z Germanem. Przyjdź po mnie, jutro rano około jedenastej, dobrze?

- Ależ oczywiście! Już szykuję dla Ciebie miejsce w domu! - powiedział uradowany. - Kocham Cię... - dodał i wyszedł.

- Ja Ciebie też... - westchnęłam. - Ja Ciebie też...

Byłam już spakowana. Została mi tylko najtrudniejsza rzecz do wykonania, mianowicie - rozmowa z moim szwagrem.

- Puk, puk. Mogę? - zapytałam przez drzwi.

- Tak, jasne wchodź. O co chodzi?

- Chciałam cię poinformować, że... przeprowadzam się.

- Jak to? Gdzie? Jak daleko? - zaczął panikować.

- Spokojnie, nie wyjeżdżam gdzieś za granice, czy dalej. Wynoszę się do Pabla. Kocham Go i chcę z Nim być... A co do Violetty to... Słuchasz mnie?

- Tak, tak... Wiedziałem, że to się kiedyś stanie...

- Mianowicie?

- Że On mi Cię zabierze... Po prostu nie mogę tego przyjąć.

Jasne, bo ty zawsze musisz mieć każdego pod kontrolą...

- No, ale cóż... - dokończył. - Nie mogę Ci zabronić się zakochać... wyjść za mąż... Kiedy odchodzisz?

- Jutro o jedenastej.

- Co już jutro?!?

Zbliżył się do mnie. Chciał mnie pocałować. Początkowo byłam z tego zadowolona, ale przypomniałam sobie, że w końcu mam chłopaka...

- Nie, German... Kocham Pabla. - powiedziałam i wróciłam do siebie.

Było już piętnaście po dwunastej, a Jego jeszcze nie było... Gdzie On mógł się podziać?

- I co? Gdzie ten Twój kochaś? Zostawił Cię. - śmiał się mój szwagier.

- Tato. - szturchnęła go Viola. - Angie, nie chciałam tego mówić, ale może... coś mu się stało?

- Sama o tym pomyślałam, ale lepiej, żeby tak się nie stało... Pójdę do Niego.

- Mogę iść z Tobą? - zapytała moja siostrzenica.

- Jasne.

Mój chłopak mieszka trzy ulice od Studio, więc szłyśmy około 20 minut. Gdy doszłyśmy zapukałam raz... drugi... trzeci... nikt nie otwierał.

- Chyba powinnyśmy wejść.

- Chyba tak...

- Ja pójdę przodem.

Weszłam do salonu, a tam zobaczyłam...

----------------------------------------------------------------------------------

I jest! Rozdział pojawił się, aż o 2 godziny przed czasem, jakim miał się pojawić!!!
A co do terści:
Chyba takiej niespodzianki nikt się nie spodziewał :D

Jeszcze 3 dni do weekendu!!!

bloggerka

Ps. Wyłączyłam weryfikację obrazkową :)